Producenten van voedingsmiddelen, supermarkten en het Voedingscentrum zijn een campagne begonnen tegen verspilling van voedsel in Nederland. Nederlanders gooien 41 kilo eten per persoon per jaar weg.
Verspilling
De landbouw in Nederland staat aan de vooravond van een grote verandering. Door steeds meer en meer en meer te produceren lijken boeren uit het oog te zijn verloren wat boeren werkelijk is.
Het plastic flesje dat ze in haar handen heeft, is maagdelijk transparant. Geen etiket, geen lijmlaag, geen opdruk. Alleen maar...
Alleen al La Place blijft wekelijks met 40.000 kilo sinaasappelschillen zitten. Die schillen belanden nu nog vaak op de vuilnisbelt, maar volgens PeelPioneers zijn er nuttige ingrediënten uit te halen. Etherische sinaasappelolie bijvoorbeeld. Te gebruiken in cake of frisdrank, maar ook in zeep of schoonmaakmiddelen.
Een rijpe mango kun je beter niet in de buurt van een banaan bewaren, en een mandarijn niet vlakbij een meloen. Want fruit kan elkaar verkeerd beïnvloeden. Zeker als het dicht bij elkaar ligt. Zoals in de fruitschaal, die een bron voor schimmels en bacteriën vormt.
Chips, zoutjes, nootjes, muesli... ze bederven weliswaar niet zo snel als een pak melk of een zakje sla, maar toch hebben ook zij een houdbaarheidsdatum. Als die dichterbij komt, willen winkels ze niet meer verkopen en dreigt vernietiging. Met Unwasted gaat PepsiCo dat deels oplossen.
'Er is een gepolariseerde discussie over grondgebonden en biologisch versus efficiënt en hightech. Als consument krijg je daardoor het idee dat de gangbare en biologische landbouw heel erg van elkaar verschillen.'
Door het coronavirus is het rustig in de ijsbranche. Daarom sloegen vijf ondernemers de handen ineen om naast ijs een ander product in de fabriek te maken: desinfecterende handgel. Een van de initiatiefnemers is de twintigjarige Marc Begeman: 'Wij vullen het tekort aan handgel in de markt op met een goed en betaalbaar alternatief'.
Misschien staat je keukenkastje er vol mee: blikken met bonen, soep, knakworsten, tomatenpuree, schijven ananas, en noem maar op. Allemaal lang houdbaar buiten de koelkast. Toch kijken we ook een beetje neer op ‘blikvoer’. Het voelt goedkoop en om de een of andere reden minder gezond. Maar is dat ook zo?
Op een verpakking kan staan ‘Te gebruiken tot’, met een datum erachter. Of er staat ‘Ten minste houdbaar tot’, ook met een datum. Het zijn allebei houdbaarheidsdata. Maar ze betekenen wezenlijk iets anders – en slechts de helft van de mensen weet dat.
Levensmiddelentechnoloog professort Tiny van Boekel legt uit hoe producenten van voedingsmiddelen de houdbaarheidsdatum eigenlijk bepalen. Waar is die 'ten minste houdbaar tot'-datum eigenlijk op gebaseerd?
Het voedsel dat we dagelijks eten verandert, en snacks zijn geen uitzondering. Hoe ziet de bittergarnituur er over een paar jaar uit? En hoe doet een snackproducent mee aan de eiwittransitie?
